งานสัปดาห์ที่2 ออกแบบฟอนต์

ก ชวนอวด

อักษรไทย

ให้ปรากฏจริง

Hamburgefonstiv

ความหมายของ "ตัวอักษร" และ "ฟอนต์"

ในการออกแบบตัวอักษรไทป์เฟซ (typeface) หรือ ฟอนต์ (font) หรือในชื่อไทยว่า ชุดแบบอักษร หมายถึงชุดของรูปอักขระ (glyph) ที่ได้รับการออกแบบไว้อย่างเป็นเอกภาพด้วยรูปแบบเฉพาะตัว ไทป์เฟซอาจประกอบด้วยตัวอักษร ตัวเลข เครื่องหมายวรรคตอน และอาจรวมไปถึงอักษรภาพ(ideogram) เช่นอักษรจีนหรือสัญลักษณ์ต่างๆ เช่นสัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์หรือทางเทคนิค

ความแตกต่างของไทป์เฟซกับฟอนต์

บุคคลทั่วไปมักใช้คำว่า ฟอนต์ (font/fount) เรียกแทนไทป์เฟซ หรือใช้เรียกสลับกัน แต่ในความจริงแล้วมีความหมายที่แตกต่างกัน ไทป์เฟซหมายถึงชุดตัวอักษรที่มีรูปแบบเดียวกัน ไม่ว่าจะมีขนาดใหญ่เล็กเท่าไร เช่น Arial, Arial Bold, Arial Italic และ Arial Bold Italic ต่างเป็นไทป์เฟซคนละชนิดกัน ส่วนฟอนต์จะหมายถึงชุดตัวอักษรที่มีทั้งไทป์เฟซและขนาดเดียวกัน ตัวอย่างเช่น Arial 12 พอยต์ก็เป็นฟอนต์หนึ่ง Arial 14 พอยต์ก็เป็นฟอนต์หนึ่ง Arial Bold 14 พอยต์ก็เป็นอีกฟอนต์หนึ่ง เป็นต้น ในการสร้างเอกสารแบบดิจิทัล ผู้ใช้สามารถเปลี่ยนขนาดฟอนต์ได้เองในคอมพิวเตอร์ ทำให้ความแตกต่างของไทป์เฟซกับฟอนต์จึงลดความสำคัญลงไป

สำหรับตระกูลหรือสกุลของตัวอักษร (font/type family) มีความหมายกว้างกว่าไทป์เฟซ กล่าวคือ แบบตัวอักษรชื่อเดียวกันที่อาจมีรูปแบบต่างๆ กัน ถือเป็นแบบอักษรตระกูลเดียวกัน โดยปกติจะมี 4 รูปแบบคือ roman, italic, bold, bold italic แบบอักษรบางตระกูลอาจมี narrow, condensed หรือ black อยู่ด้วยก็ได้ ดังนั้น Arial, Arial Bold, Arial Italic และ Arial Bold Italic ทั้งหมดเป็นแบบอักษรในตระกูล Arial ในขณะที่ Helvetica หรือ Courier ก็เป็นอีกตระกูลหนึ่ง

ลักษณะทั่วไป

เชิงอักษร

ไทป์เฟซสามารถแบ่งได้เป็นสองประเภทใหญ่ๆ คือ แบบมีเชิง (serif) และแบบไม่มีเชิง (sans serif)

แบบอักษรมีเชิง (เซริฟ)

แบบเซริฟคือแบบอักษรที่มีขีดเล็กๆ อยู่ที่ปลายอักษรเรียกว่า เซริฟ ดังที่ปรากฏในตัวอักษรตระกูล Times แบบอักษรชนิดนี้มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าแบบโรมัน (roman) ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากอักษรที่จารึกไว้ในหินของอาณาจักรโรมัน เซริฟมีส่วนช่วยในการกวาดสายตาไปตามตัวอักษร ทำให้อ่านง่าย และนิยมใช้สำหรับพิมพ์เนื้อความ

แบบอักษรไม่มีเชิง (ซานส์เซริฟ)

ส่วนแบบซานส์เซริฟก็มีความหมายตรงข้ามกันคือไม่มีขีดที่ปลายอักษร และมีชื่อเรียกอีกอย่างว่าแบบกอทิก (gothic) อักษรชนิดนี้ไม่เหมาะกับการเป็นเนื้อความ แต่เหมาะสำหรับใช้พาดหัวหรือหัวเรื่องที่เป็นจุดเด่นซึ่งมองเพียงครั้งเดียว อย่างไรก็ตาม ฟอนต์สมัยใหม่ที่ได้รับการออกแบบในคอมพิวเตอร์ อาจมีทั้งแบบเซริฟและซานส์เซริฟปะปนกันในฟอนต์หนึ่งๆ

"เชิง" คือส่วนที่เน้นสีแดง

ความกว้างอักษร

หากจะแบ่งประเภทตามความกว้างของอักษร สามารถแบ่งได้สองแบบคือ แบบกว้างตามสัดส่วน (proportional) และแบบกว้างขนาดเดียว (monospaced)

ผู้คนส่วนมากนิยมไทป์เฟซแบบกว้างตามสัดส่วน ซึ่งความกว้างอักษรจะแปรผันไปตามความกว้างจริงของรูปอักขระ เนื่องจากดูเหมาะสมและอ่านง่าย แบบอักษรประเภทนี้พบได้ทั่วไปตามสิ่งพิมพ์ต่างๆ รวมไปถึง GUI ในโปรแกรมคอมพิวเตอร์ (อาทิโปรแกรมประมวลคำหรือเว็บเบราว์เซอร์) แต่ถึงกระนั้น รูปอักขระที่ใช้แทนตัวเลขในหลายไทป์เฟซมักออกแบบให้มีความกว้างเท่ากันหมด เพื่อให้สามารถจัดเรียงได้ตรงตามคอลัมน์

ส่วนไทป์เฟซแบบกว้างขนาดเดียวเป็นการออกแบบที่มีจุดประสงค์เฉพาะ มีความกว้างอักษรเท่ากันหมดไม่ขึ้นอยู่กับรูปอักขระ คล้ายอักษรที่พิมพ์จากเครื่องพิมพ์ดีดซึ่งมีคอลัมน์ของตัวอักษรตรงกันเสมอ แบบอักษรชนิดนี้มีที่ใช้ในระบบปฏิบัติการคอมพิวเตอร์บางชนิดเช่น DOS, Unix และเป็นที่นิยมในหมู่โปรแกรมเมอร์สำหรับแก้ไขซอร์สโคด ศิลปะแอสกี (ASCII Art) เป็นตัวอย่างหนึ่งที่จำเป็นต้องใช้อักษรแบบกว้างขนาดเดียวเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์

ถ้าหากพิมพ์ตัวอักษรสองบรรทัดด้วยจำนวนอักษรที่เท่ากันในแต่ละบรรทัด ไทป์เฟซแบบกว้างขนาดเดียวเราจะเห็นความกว้างทั้งสองบรรทัดเท่ากัน ในขณะที่แบบกว้างตามสัดส่วนจะกว้างไม่เท่ากัน และอาจไม่กว้างเท่าเดิมเมื่อเปลี่ยนไทป์เฟซ เนื่องจากรูปอักขระกว้างเช่น W, Q, Z, M, D, O, H, U ใช้เนื้อที่มากกว่า และรูปอักขระแคบเช่น i, t, l, 1 ใช้เนื้อที่น้อยกว่าความกว้างเฉลี่ยของอักษรอื่นในไทป์เฟซนั้นๆ

การวัดขนาดฟอนต์

       ขนาดของไทป์เฟซและฟอนต์ในงานพิมพ์ โดยปกติจะวัดในหน่วย พอยต์ (point) ซึ่งหน่วยนี้ได้กำหนดขนาดไว้แตกต่างกันในหลายยุคหลายสมัย แต่หน่วยพอยต์ที่แท้จริงนั้นมีขนาดเท่ากับ 172 นิ้ว สำหรับการออกแบบอักษร จะวัดด้วยหน่วย เอ็ม-สแควร์ (em-square) เป็นหน่วยที่สัมพันธ์กับฟอนต์ขนาดนั้นๆ โดยหมายถึงความสูงที่สูงกว่าเล็กน้อยตั้งแต่ยอดปลายหางอักษรที่ชี้ขึ้นบน ลงไปถึงสุดปลายหางอักษรที่ชี้ลงล่างของฟอนต์นั้นๆ เอง ซึ่งเท่ากับความสูงของตัวพิมพ์ในงานพิมพ์ หรืออาจสามารถวัดได้ในหน่วยมิลลิเมตร คิว (¼ ของมิลลิเมตร) ไพคา (12 พอยต์) หรือเป็นนิ้วก็ได้

       ตัวอักษรส่วนมากใช้เส้นบรรทัดหรือเส้นฐานเดียวกัน (baseline) ซึ่งหมายถึงเส้นตรงแนวนอนสมมติที่ตัวอักษรวางอยู่ในแนวเดียวกัน รูปอักขระของอักษรบางตัวอาจกินเนื้อที่สูงหรือต่ำกว่าเส้นฐาน (เช่น d กับ p) เส้นตรงสมมติที่ปลายหางของอักษรชี้ขึ้นบนและลงล่าง เรียกว่าเส้นชานบน (ascent) และเส้นชานล่าง (descent) ตามลำดับ ระดับของเส้นทั้งสองอาจรวมหรือไม่รวมเครื่องหมายเสริมอักษรก็ได้ ขนาดของฟอนต์ทั้งหมดจะวัดระยะตั้งแต่เส้นชานบนถึงเส้นชานล่าง นอกจากนั้นยังมีเส้นสมมติกำกับความสูงสำหรับอักษรตัวใหญ่ กับ อักษรตัวเล็ก ความสูงของอักษรตัวเล็กจะวัดจากความสูงของอักษร "x" ตัวเล็ก (x-height) ถ้าเป็นฟอนต์ภาษาไทยให้วัดจากอักษร "บ" ส่วนความสูงของอักษรตัวใหญ่ (cap height) ปกติจะวัดจากเส้นที่อยู่เท่ากับหรือต่ำกว่าเส้นชานบนเล็กน้อยถึงเส้นฐาน อัตราส่วนระหว่างความสูงอักษร x กับเส้นชานบนหรือความสูงอักษรตัวใหญ่มักถูกใช้สำหรับการจำแนกลักษณะของไทป์เฟซ

*(อ้างอิงมาจากhttp://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%9B%E0%B9%8C%E0%B9%80%E0%B8%9F%E0%B8%8B)

*****

อักษร (อังกฤษ: alphabet) คือ สัญลักษณ์ หรือ เครื่องหมาย สำหรับใช้แทนหน่วยเสียง ในภาษาหนึ่งๆ โดยเรียกรวมทั้งชุดหรือทั้งระบบ โดยทั่วไป อักษรแต่ละตัว มักจะใช้แทนหน่วยเสียงหนึ่งๆ ซึ่งอาจเป็นเสียงสระ พยัญชนะ หรือหน่วยเสียงปลีกย่อยอื่นๆ เช่น อักษรโรมัน อักษรไทย อักษรมอญ โดยทั่วไปเรียกกันว่า "ตัวหนังสือ"

อย่างไรก็ตาม สัญลักษณ์แทนเสียงในบางภาษาอาจใช้แทนเสียงของพยางค์ หรือคำ ก็ได้ เช่น อักษรจีน หรือตัวหนังสือจีน (นักวิชาการบางสำนักไม่ถือว่าตัวหนังสือจีน เป็น "อักษร" ตามนิยามของคำว่า alphabet ในภาษาอังกฤษ แต่เรียกว่า ideogram คือสัญลักษณ์แทนคำ หรือหน่วยคำ)

แบบแผนว่าด้วยตัวหนังสือนั้น ในตำราภาษาไทย เรียกว่า อักขรวิธี ซึ่งว่าด้วยการเขียน การอ่าน การประสมอักษร และการใช้อักษรอย่างถูกต้อง

อักษรอาจใช้สำหรับภาษาหนึ่ง ๆ หรือใช้กับหลายภาษาก็ได้ ด้วยเหตุนี้ จึงมักจะมีความเข้าใจสับสน ระหว่าง คำว่า อักษร และภาษา อยู่เสมอ ตัวอย่างเช่น อักษรโรมัน ใช้เขียนภาษาต่างๆ หลายภาษาในยุโรป โดยมีการดัดแปลงเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้สามารถแทนเสียงในภาษาของตนได้ เช่น ภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส ภาษาสเปน เป็นต้น รวมทั้งภาษาในภูมิภาคอื่นๆ เช่น ภาษามลายู ภาษาจีน และภาษาเวียดนาม (ดัดแปลงตัวอักษร) เป็นต้น

*(อ้างอิงมาจากhttp://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%A3 )

*****

The alphabet a letter,including the vowels. In the Thai alphabet,the consonants and vowels are grouped separately.There are nominally 44 consonants, but two are practically obsolete, and six more are never used to begin a word,leaving only 36. There are, however, four ligatures, namely, ฤ and ฤา ,which are entered after ร, and ฦ and ฦา , which have become practically obsoleteThe consonants are divided into three tonal groups, low-tone, medium-tone,and high-tone.In the following list,the consonants are arranged horizontally in accordance withtheir tones: ก จ ฎ ฏ บ ป อ medium tone ข ฉ ศ ษ ส ฐ ถ ผ ฝ ห high tone ค ฆ ง ช ซ ญ ย ฑ ฒ ท ธ ณ น พ ภ ฟ ม ร ล ฬ ว ฮ low tone The consonants in alphabetical order follows: ก ข ค ฆ ง จ ฉ ช ซ ฌ ญ ฏ

แปลไทย

ตัวอักษร อักษรไทยมีพยัญชนะทั้งหมด 44 พยัญชนะ และสระจะถูกแยกแยกต่างหาก มีอยู่6ตัวที่ไม่ค่อยได้ใช้งาน จึงจะเหลือเพียง 36 ตัว มี 4 ตัวที่ออกเสียง ร คือ ฤ ฤา ฦ ฦา ซึ่งได้กลายเป็นพยัญชนะล้าสมัยจริงจะถูกแบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม วรรณยุกต์ต่ำ เสียงกลาง และเสียงสูง 

การจัดเรียงโทนเสียงพยัญชนะ : 

เสียงกลาง : ก จ ฎ ฏ บ ป อ

เสียงสูง : ข ฉ ศ ษ ส ฐ ถ ผ ฝ ห

เสียงต่ำ : ค ฆ ง ช ซ ญ ย ฑ ฒ ท ธ ณ น พ ภ ฟ ม ร ล ฬ ว ฮ 

พยัญชนะตามลำดับตัวอักษรดังต่อไปนี้: กขคฆงจฉชซฌญฏ

*(อ้างอิงมาจาก http://dictionary.sanook.com/search/dict-th-en-sedthabut/%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%A3 )

*****

font 

หมายถึง ตัวอักษรที่ต่างกันทั้งแบบและขนาด มีไว้ให้เลือกมากมายเพื่อให้เหมาะกับงานพิมพ์ประเภทต่าง ๆ เช่น ป้ายโฆษณา การพาดหัวข่าว งานพิมพ์เอกสารต่าง ๆ แบบอักษรแต่ละแบบจะมีชื่อ เพื่อให้สะดวกในการเรียกใช้ ดูตัวอย่างข้างล่างนี้ abcd ABCD ABCD

*(อ้างอิงมาจากhttp://guru.sanook.com/search/font/)

 

สัปดาห์ที่1 วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ.2556

*เว็บไซต์แนะนำให้ไปศึกษา

1. เว็บคณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม
http://humannet.chandra.ac.th/

2. เว็บดาวน์โหลดแบบอักษรฟรีที่มีตัวอักษรถึง 22,474 ตัวอักษร ที่ได้รับการใช้งานร่วมกันโดยนักออกแบบทั่วโลก
http://www.fontspace.com/

3. เป็นเว็บไซต์ที่รวบรวมเนื้อหาอีบุ๊กเอาไว้หลากหลายจากทั่วโลก ซึ่งตอนนี้มีผู้ใช้บนเว็บไซต์มากกว่าล้านคน อีบุ๊กส่วนใหญ่บนนี้ จะเป็นเนื้อหาที่ถูกสร้างขึ้นเฉพาะบนโลกออนไลน์ มีทั้ง มินิแม็คกาซีน นิตยสารฉบับย่อม หนังสือออนไลน์ในแบบเฉพาะ รวมทั้งสมุดภาพสวยๆ ของบรรดาช่างภาพมืออาชีพบนโลกออนไลน์
     เนื้อหานั้นถูกแบ่งออกเป็นหมวดหมู่ เช่น เรื่องที่อ่านเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ งานอดิเรก กีฬา เรื่องสิ่งแวดล้อม วิธีการคิดเพื่อบริหารธุรกิจ รวมไปถึงพอร์ตโฟลิโอของกราฟฟิกดีไซน์ทั่วโลก ใครสนใจดูงานที่มีไอเดียแปลกใหม่ ก็สามารถคลิกดูได้ในส่วนนี้ครับ
     เว็บไซต์นี้ยังอนุญาตให้ผู้ใช้งานสมัครสมาชิกฟรี เพื่ออัฟโหลดไฟล์เอกสารหรือ งานนิตยสาร อีบุ๊กของตัวเอง ซึ่งอาจจะสร้างขึ้นในรูปแบบพีดีเอฟ หากอัฟโหลดขึ้นไปแล้ว ระบบก็จะสร้างอีบุ๊กให้ฟรี ในแบบที่สามารถเปิดหน้าหนังสือดูได้ทันที ที่สำคัญคือ ผู้เข้าชมนั้น ไม่จำเป็นต้องติดตั้งโปรแกรมเพิ่มเติมใดๆ เพราะใช้แฟลชในการนำเสนอนั่นเอง
     ฟีเจอร์ที่น่าสนใจคือการกระจายตัวอีบุ๊กที่เราสร้างขึ้น โดยวิธีการก๊อปปี้โค๊ดไปวางได้ตามเว็บไซต์ต่างๆ ซึ่งอนุญาตให้ใส่โค๊ดในรูปแบบ HTML ได้ จึงทำให้สำนักพิมพ์หน้าใหม่ในบ้านเราหลายราย หันมาสนใจใช้งานเว็บไซต์นี้ด้วยเหมือนกัน ใครที่ชอบอ่าน ชอบเขียน ย้ำกันอีกครั้งกับเว็บไซต์นี้ที่ชื่อ issuu.com รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่นอน
http://issuu.com/

4. เว็บตัวอักษรตระกูลCRU

http://cru-font.blogspot.com/

กิจกรรมการเรียนการสอนเปิดเทอมวันแรก 2/2556 วิชาการออกแบบตัวอักษรเพื่อการพิมพ์

กิจกรรมการเรียนการสอนเปิดเทอมวันแรก 2/2556 วิชาการออกแบบตัวอักษรเพื่อการพิมพ์

ยินดีต้อนรับนักศึกษาทุกคน เข้าสู่เว็บบล็อกสนับสนุนการเรียนรู้แบบออนไลน์
กิจกรรมการเรียนการสอนเปิดเทอมวันแรก 2/2556 วิชาการออกแบบตัวอักษรเพื่อการพิมพ์
กลุ่มเรียน ภาคปกติ กลุ่ม 101, 102 และภาคนอกเวลา กลุ่ม 201 เรียนวันอังคาร ห้องกราฟิก2 อาคาร 32 ห้อง 32-505 ผู้สอน ผศ.ประชิด ทิณบุตร
กิจกรรมที่ต้องทำให้แล้วเสร็จภายใน 12 พ.ย.นี้ ได้แก่
1.คลิกเข้าร่วมเว็บไซต์นี้เพื่อรับทราบข่าวสารจากผู้สอน โดยคลิกเข้าร่วมเว็บไซต์นี้จากเมนูด้านข้างและเข้าอ่านเอกสาร มคอ.3 อาทิคำอธิบายรายวิชา เนื้อหากิจกรรม ระเบียบการประเมินผล วิธีการเรียนรู้ แหล่งเรียนรู้ มคอ.3 จากเมนู มคอ ด้านบน
2.กรอกข้อมูลส่วนตัวเช่นอีเมลของ gmail.com เท่านั้น แจ้งเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัว ในแบบบันทึกกิจกรรมการเรียนการสอน คลิกเข้าทำที่นี่ ตามกลุ่มเรียนและรายชื่อ
3.เข้าตอบแบบสอบถามฉบับที่ 1.แบบสำรวจศักยภาพและความพึงพอใจของผู้เรียน ก่อนการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนวิชาการออกแบบตัวอักษรเพื่อการพิมพ์ ตามเกณฑ์มาตรฐานผลการเรียนรู้หลักสูตรสาขาวิชาศิลปกรรม มจษ. ภาคเรียนที่2/2556
4.การเรียนรู้ด้วยตนเองและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทักษะไอซีที โดยให้ผู้เรียนทุกคนสร้างเว็บบล็อกส่วนตัวเพื่อบันทึกการเรียนรู้ในรายวิชา โดยใช้ blogger Host ที่ blogspot.com โดยตั้งชื่อตามนี้คือ artd2304-ชื่อจริงภาษาอังกฤษ.blogspot.com จัดหน้าเว็บบล็อก 2 คอลัมน์ เหมือนกับเว็บบล็อกรายวิชานี้และเริ่มบันทึกกิจกรรมการเรียนรู้นับแต่สัปดาห์แรกนี้เป็นต้นไป แล้วแจ้งชื่อ URL:address ไว้ในแบบบันทึกกิจกรรมการเรียนการสอน
5.สมัครเป็นสมาชิกใหม่ของระบบอีเลิร์นนิ่งที่ เมนู E-Learning ด้านบน โดยให้ศึกษาวิธีการด้วยตนเอง
-สมัครเป็นสมาชิกระบบก่อน(สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยเป็นสมาชิก)ผู้ที่เป็นสมาชิกแล้วให้ตรวจสอบรหัสเข้าระบบให้เรียบร้อยและ..
-ให้สมัครเข้าเรียนในรายวิชา artd2304  ให้เรียบร้อย โดยจะมีการสอบ pretest ในวันที่ 11 พ.ย.นี้